Zabawki Awatara - wiersz

Wiersz - 2014.04.28

Zabawki Awatara

Dzieci lubią się bawić...

Przeróżnymi figurkami i lalkami,
Małymi samochodzikami...
Wyobraźni snując opowieści,
W sobie wykreowanym świecie.

Tak i Ja się bawię...

Laleczką swojego umysłu,
W samochodziku tego ciała.
Na Intelektu idei i wiedzy drogach,
W Mahamaji, Mej Kreacji świata.

Och... widać, że dzieci
W sobie coś ze Mnie mają :)

Swami P. SaiSiwa

Lusterko Awatara - wiersz

Wiersz - 2014.04.28

Lusterko Awatara

Dziwne lusterka macie...
Kiedy w nie patrzę widzę świat
I widzę jakieś postacie.
Widzę odbitą cudzą twarz.

Już Ja wolę swoje lustra.
Tam świata odbić nie ma,
Ale za to Siebie widzę
W lustrach z czystych serc.

Swami P. SaiSiwa

Lalka Awatara - wiersz

Wiersz - 2014.04.27

Lalka Awatara

Śmieszna lalka, dwie ręce, dwie nogi
I głowa, i usta; nos, uszy i oczu dwoje...
Pusta lalka, bezwolna, bez myśli i emocji
Porusza się bez celu swego, albo leży lub siedzi...

Śmieszna lalka. Nie chcę żadnych jej wrażeń.
Choć czucie ma, wzrok bystry i słuch dobry.
Nie chcę jej myśli, marzeń i snute plany...
Ani przyjemności doznań. Niepotrzebne są Mi.

A jednak ta lalka ma coś wyjątkowego.
Coś co Mnie do niej tak mocno przyciąga.
W pustości i ciszy tej lalki czystość...
...I zapatrzenie w głąb siebie, na Mnie skupione.

To mądrość tej lalki sprawia że jest niema
Na wrażeń świata nieprzebrane atrakcje.
Tak wolna od pragnień, tak czysta w oddaniu,
Że nieustannie posyłam jej Swoją błogość.

Lalka. Niezwykła. Cóż bez niej bym zrobił?
Jak się wyraził? Jak działał, Siebie ukazał?
Jakże czysto, gdzie zakłóceń od lalki żadnych...
Działam; serca uczuciem subtelnym jak wietrzyk.

Ta lalka uważnie słucha, czule...i panuje nad sobą,
Nic nie dodając od siebie i od świata nic nie biorąc.
Gdy nic od niej nie chcę sama robi co ma robić;
Nic sobie nie przypisując. Nie szuka celów swoich...

Zginęła by, gdybym posadził ją ot tak, bezcelowo.
Mądra lalka zgasiłaby emocję i umysł w samadhi jogi.
I porzuciła by oddech bez żalu uczuć, w błogości Mojej.
...Więc troszczę się o nią jakbym Sam lalką był ową!

Swami P. SaiSiwa

Podróż do Wnętrza - wiersz

Wiersz - 2014.04.21

Tytuł wiersza

Świat jest na zewnątrz i ciało na zewnątrz.
Zmysły na zewnątrz, umysł, emocje na zewnątrz.
Wiedza, idee, Intelekt, uczucia... na zewnątrz.
Błogość, dusza i jej indywidualność na zewnątrz!

Miłość na zewnątrz, Światło na zewnątrz.
Boga forma na zewnątrz i Oświecenie i Jedność...
Jak iść do wnętrza? Amrito! Pani Słodka!
W Twych Nieuwarunkowania Ramionach
.                 ...Wnętrza już nie mam!

Swami P. SaiSiwa

Slońce Czystości - wiersz

Wiersz - 2014.04.21

Slońce Czystości

(Czasem bywa, że kiedy piszę wiersz, Bóg reaguje i nieoczekiwanie dopisuje zwrotkę lub dwie..)

Om Siakti,
Czystością Cię Kocham i tylko czystość cenię.
Ta czystość ze światem się nie miesza.
Ta czystość nie dotyka żadnego człowieka.
Czystość, co żadnych wrażeń ciała nie ma.

Om Siakti,
Czystości moja, światłem promienna
Czystości co żadnych relacji nie zna.
Czystością cię kocham, światłem ducha
Czystości co nawet śladu umysłu nie ma.

Om Siakti,
Dla czystości mej miłości ku Tobie
Umysł mój nie ma prawa widzieć Ciebie
Ani słuch wewnętrzny Ciebie słyszeć.
Ani dłonie subtelnym wrażeniem dotykać.
Om Siakti,
Czystości, Siakti moja, nawet nie przybywasz.
Bo skalaniem jest to dla Odwieczności Twej.
Ani Ty nie ubywasz, nigdy nie jest Cię mniej.
Boś bez ocen, jakże więc ująć miłości Swej?

Om Siakti,
Wiecznie młoda, czystości moja, nieskalana.
W sercu moim Twa forma cudownie objawiona.
I w sercu tym jedynie promienne królestwo Twoje.
Poza zasięgiem czasu, intelektu, umysłu i ciała

Om Siakti,
Czystością Cię kocham, gdzie jednej myśli nie ma.
Gdzie kraina serca Jednym Uczuciem doskonała.
Gdzie rzeki Amrity pola Twej Kreacji nawadniają.
Gdzie kwiaty Amrity barwą doskonałą rozkwitają.

Om Siakti,
Ty coś jest Nieprzybyła, Tak-Samoobjawiona.
W czystości swej kąpiesz mą duszę niczym chrzest.
Czystością cię kocham nieskalanej miłości mej.
Uświęcasz mą duszę jednym spojrzeniem Swym.

Siakti:
„Ta cudowna miłość świętą Naszą jest.
Kiedy przyjdę dla ciebie by z tobą żyć,
Dla Ciebie będę tylko oddychać,
By czystości Naszej razem pokłonić się.”

Swami P. SaiSiwa i Siakti

Farba iluzji - wiersz

Wiersz - 2014.04.21

Farba iluzji

Ukochana Bezforemna, któż Cię tak pomalował?
W chmury, góry, kwiaty, drzewa...
Ja zwieść się nie dam, widzę tylko Ciebie.
Wszystko to Ty, Ty, Ty... Jeszcze farba ocieka!

Swami P. SaiSiwa

Czekam na ciebie - wiersz

Wiersz - 2014.04.20

Czekam na ciebie

Do tego świata
Co żyjecie w nim tak namiętnie
Ja nie należę

Do trosk waszych
Co tak zajadle was nękają
Ja nie należę

Ani do radości
Co tak za nimi tęsknicie
Ja nie należę

Gdzie jest przestrzeń co Mnie może zmierzyć?
Gdzie jest głębia, która Mnie może zbadać?
Jestem Przestrzenią nieskończenie przepastną
Dla waszych najdalszych przestrzeni.

Jestem Głębią, co dna nie zna
Dla waszych najgłębszych głębi.
Jestem Wiedzą co sama się sobą zna
Bez słowa jednego, myśli czy pojęcia.

Tam, gdzie wasze poruszenie, obojętność Moją znajdziecie.
Tam, gdzie lęk u was gości tam Moje niewzruszenie.
Tam, gdzie są wasze nadzieje płomienne Jestem nieobecny.
Tam, gdzie dla was śmierci dotyk, u Mnie nieustraszoność.

Choć pośród was całe życie chodzę
Ani jednego kroku nie zrobiłem.
I choć tak wielu Moją formę widziało
Nikt Mnie nie zobaczył naprawdę.

A jednak przy tobie jestem i chronię.
Za tobą wiernie idę niczym za krową cielę.
Wylewając na ciebie swoją miłość,
Kiedy wybaczasz, kiedy kochasz dając.

Kiedy ze świata niczego nie chcesz.
Kiedy o sobie złudnym zapominasz...
I w swym sercu cichym Mnie wzywasz.
Bo wiedz, że inaczej Mnie nie rozpoznasz,

Jak tylko za czystością cnót swoich.
Póki nie staniesz się taki jak Ja jestem.
I nie pójdziesz świata wyrzeczony
Wiernie i cicho po śladach Moich.

A wtedy, choć żyć będziesz pośród ludzi.
Nikt ciebie ujrzeć nie będzie w stanie.
Nikt dotknąć nie zdoła, ani zrozumieć twego
Nieustraszonego spojrzenia Nieskończoności.

Swami P. SaiSiwa

Szybujący pokoik - wiersz

Wiersz - 2014.04.14

Szybujący pokoik

W światła bezkresie, niczym balonik,
Szybuje jak puszek mój mały pokoik.
A Ty Potężna w swej Boskiej dłoni
Z Uśmiechem trzymasz małą igiełkę...

Swami P. SaiSiwa

Tyźń - wiersz

Wiersz - 2014.04.12

Tyźń

   Ty! - oto wiersz cały.
   Oto całe stworzenie.
   Oto Ja wyrażony,
   W Tobie zjednoczony.

W Tobie zawarłem Siebie,
Wszystko co najcenniejsze,
Wszystko co najpiękniejsze,
Wszystko co prawdziwe...

   W Tobie ujrzałem Siebie,
   Bo Tobie Siebie dałem
   I przez Ciebie dotarłem
   Do Siebie z powrotem.

Tak Siebie ujawniłem.
Swoją słodycz wylałem.
Nie gwiazdami, kosmosem,
Ale Tobą, Tobą jedynie.

   Kto pozna tajemnicę
   Jaźni bez „ja” uczucia?
   Premy słodkiej, co tylko
   Ciebie widzieć może?

Tak Tyźnią przekraczam
Mą ostatnią tajemnicę,
Istnienia – nieistnienia...
W nieśmiertelności Amritę.

Swami P. SaiSiwa

Biel - wiersz

Wiersz - 2014.04.12

Biel

Zimowa biel, lśniąca, czysta
Puchowym płaszczem świat pokryła.
Gdzieś zniknęły miasta brudy,
Zniknęły ulice i samochody...

    Biel, biel, biel, tak wszystko widzę.
    Czystym i wolnym uczyniłem...
    Chmury mych myśli zmroziłem
    Północy obojętności wichrem!

I spływają płatki kryształowo-białe
W wolnym kołysaniu podniebnym
Tego, co kiedyś chmurą myśli było
Chmurą emocji, opinii i ocen.

    Biel bezkresna, lśniąca, dziewicza...
    Nieruchomy Umysłu poranek
    Pod czystym Intelektu błękitem
    W promieniach Jaźni słońca.

Swami P. SaiSiwa

Czysta Prema - wiersz

Wiersz - 2014.04.05

Czysta Prema

Czystość, czystość, szczerość... Prema.
Uczucie niczym przestrzeń nieograniczone.
To Ducha przestrzeń, to Światła przestrzeń.
Unoszenie, unoszenie w Niebiosa nieskończone

Czystością kocham, pięknem kocham
Poza wszelkim umysłem i pragnieniem.
Nic mnie nie kala, nic nie dotyka,
Gdzie ciała świadomości już nie ma.

O Premo moja, O Ukochana
Weź mnie w objęcia swoje.
W Tobie będąc zapominam
Całą nieprawdę moją.

Swami P. SaiSiwa