Ostateczny Umysł Czystości - Boski Wiersz

Boski Wiersz - 2017.12.23

Ostateczny Umysł Czystości

Mym umysłem śpiew wielbicieli
Co z serca najwyższą mądrość
O chwale Mej wyśpiewują
Wydobytą miłości żarliwością.

Jam dla takiego umysłu
Jest Czystą Świadomością
I najwyższą błogością,
Istnienia wiecznością.

Jam dla niego Oblubienicą,
A dla niej Oblubieńcem...
Sobą przenikając szczęściem
Tak oddane Mi umysł i serce.

Aż dam im przejawić Siebie
Aż dam im zniknąć we Mnie
Aż by wsłuchali się Czystością
W ich wielbicieli śpiew.

Swami P. SaiSiwa

Moja Kraina - wiersz

Wiersz - 2017.11.01

Moja Kraina

Czy wiesz gdzie jest moje serce?
Czy wiesz w której szukać krainie?
Jakiej Dharmy drogą tam dotrzesz?
Jakich uczuć mapy użyjesz?

     Pośród ludzi a jednak samotnym,
     Tu urodzon a jednak obcym...
     Ma cisza w miłości zatopiona.
     Ma Prawda bez żadnych podstaw.

Dokąd zmierzasz, tam mnie nie ma.
„Jam Jest” bez śladu żadnego „jam”.
Ma miłość niczego się nie trzyma.
Tak życzliwa wszystkich szczęścia.

     Dałem siebie delikatnie, niezauważenie
     I służąc tobie wiem że zwyciężę.
     Miłością w Prawdzie cię Obudzę.
     I przywitam w mojej Krainie.

Swami P. SaiSiwa

Moja Kraina

Wiersz - 2017.11.01

Moja Kraina

Czy wiesz gdzie jest moje serce?
Czy wiesz której szukać krainie?
Jakiej Dharmy drogą tam dotrzesz?
Jakich uczuć mapy użyjesz?

     Pośród ludzi a jednak samotnym,
     Tu urodzon a jednak obcym...
     Ma cisza w miłości zatopiona.
     Ma Prawda bez żadnych podstaw.

Dokąd zmierzasz, tam mnie nie ma.
„Jam Jest” bez śladu żadnego „jam”.
Ma miłość niczego się nie trzyma.
Tak życzliwa wszystkich szczęścia.

     Dałem siebie delikatnie, niezauważenie
     I służąc tobie wiem że zwyciężę.
     Miłością w Prawdzie cię Obudzę.
     I przywitam w mojej Krainie.

Swami P. SaiSiwa

Słabości Boga - wiersz

Wiersz - 2017.08.01

Słabości Boga

Bóg nie umie polemizować
Z miłującym oddaniem ku Niemu.
Bóg nie umie wygrywać
Z ufną pokorą w zawierzeniu.

     Bóg nie umie zatrzymać
     Poświęcenia w Jego imieniu.
     Bóg nie oprze się wzruszeniu
     Na łzy uwielbienia szczerego.

Bóg nie umie się oddzielić
Od serca szczerze wołającego.
Bóg nie umie łez nie otrzeć
I na rękach nie nosić w nieszczęściu.

Swami P. SaiSiwa

Nie zapomnij Kochać - wiersz

Wiersz - 2017.01.02

Nie zapomnij kochać

Nowy rok, koniec świąt
Kolejne koło zatoczone.
Już do pracy, życia rytm
Jakże wszystko jest ulotne.

      Rok ten o dwóch nogach zacząłem.
      Lecz czy o lasce go nie zakończę?
      Życie płynie, wzrasta... i ubywa
      Jak wody przez dziurawe naczynia.

Niech ubywa, niech ubywa,
Takaż przecie jego jest natura
Lecz jakaż byłaby szkoda
Gdy ignorancji zaś przybywa!

     Jakaż szkoda, gdy z czasem życia
     Duma za gardło wciąż trzyma.
     Jaka szkoda, jaka szkoda...
     Czas stracony gdy wad nie ubywa.

Kiedy przyjdziesz już zmęczony
I spojrzysz w Me czyste oczy
Powiesz, wykrzykniesz: „ale przecież!
Zapomniałem... kochać.................”

     Ale to już czas stracony
     O gardło ścieśnione
     O bólu nieprzełkniony
     O żalu nieutulony...

* * *

O kochany! O kochana!
Porzuć dumę i jej wady
Wejrzyj we Siebie pókiś tutaj
I odkryj miłość wielką do Mnie.

     A Ja popłynę przez twe serce
     I wszystkie bramy ci otworzę,
     Lecz co jest najważniejsze
     Ja ciebie też tak KOCHAĆ będę!

Swami P. SaiSiwa