Transcendencja - wiersz

Wiersz - 2014.05.24

Transcendencja

Żyję w wymiarze poza zmysłów zasięgiem...
Ciało... potrzebuje tak bardzo niewiele.
Pracy, odpoczynku, snu i jedzenie...
To wszystko ma. Niczego niepragnienie.

Żyję w wymiarze poza zmysłów zasięgiem...
Umysł... załatwia tylko to co potrzebne.
Wolny od poszukiwań i świata ekscytacji.
Pusty w środku. Na zewnątrz niezwiązany.

Żyję w wymiarze poza zmysłów zasięgiem...
Zamiast emocji – spokój, a braku – spełnienie.
Uczuć moich już nic nie może zburzyć
Są bezkresne i czyste jak błękitne niebo.

Żyję w wymiarze poza zmysłów zasięgiem...
Czitta, ma wola, nie ma złudy i działania
Niczego nie osiąga, nikomu nie udowadnia.
Sama kontemplując Jaźni Wieczny Ogień.

Żyję w wymiarze poza zmysłów zasięgiem...
Sam będąc Ogniem, jego Żarem i Światłem.
W Nim unicestwione śmierć i narodziny,
W Nim unicestwione osobowe poruszenie...

Żyję w wymiarze poza zmysłów zasięgiem...
Gdzie nic nie przybywa ani nie ubędzie.
Gdzie nikt niczego pochwycić nie może,
Ani zmienić, zaburzyć, ani powstrzymać.

Żyję w wymiarze poza zmysłów zasięgiem...
Bez kształtu i dźwięku, bez zapachu i czasu...
Nic Mnie nie przygasi, nic Mnie nie określi
Totalne Istnienie bez jednej o Sobie myśli.

Swami P. SaiSiwa

Cierpienie życia - wiersz

Wiersz - 2014.05.24

Cierpienie życia

Jakże wielu mówi, że w życiu cierpi.
Ale czymże jest to ich cierpienie?
Strata? Ból? Starość i śmierć?
Nie, nie, to tylko życia dźwięki!

To tak jak naciągać gruby sznur
Trzeszczy i skrzypi od naprężeń.
Może się pręży, może zerwie...
Ale to nie jest prawdziwe cierpienie.

Cierpieć to znaczy posiadać formę
To znaczy umysł wprawić w ruch
I dać się prowadzić w jego jasyr
Dać się oszukać, że jest się tym a tym.

Będziesz bardzo szczęśliwym człowiekiem,
Wszystko posiadasz co tylko chcesz.
Wszystkie twe plany się wypełniają...
A ja powiem, żeś nieszczęśliwy...

Boś uwierzył żeś w formie człowiekiem...
Bo „posiadać” dla szczęścia musisz...
Bo „plany” i „pomyślność” cię określają.
Boś Jaźnią, a nie wiesz umysłowi wierząc.

Zdobądź prawdziwe Jaźni szczęście
Szczęście co nigdy już nie odejdzie
Które od niczego nigdy nie zależy
I nie wiąże się z niczym na zewnątrz.

Swami P. SaiSiwa

Twoje oddanie - wiersz

Wiersz - 2014.05.24

Twoje oddanie

Kocham cię, kocham każdego...
Każdego co do Boga tęsknie woła.
Tak bardzo czekam i czekam,
Aż i ty Mnie tak zawołasz!

Ułóż z kwiatów uczuć czystych
Bukiet najpiękniejszy dla Mnie.
A Ja przyjdę, wyłonię się z niego,
By twą Miłość objąć Prawdą Swoją.

Ze wszystkich swych myśli adoruj Mnie.
Kołysz w wyobraźni, spaceruj ze Mną...
A Ja przyjdę, wyłonię się z twych myśli,
By twą Miłość objąć Prawdą Swoją.

Wyśpiewuj Imię święte Moje,
Maluj w sercu swym obraz Światła Mego.
A Ja przyjdę, wyłonię się z niego,
By twą Miłość objąć Prawdą Swoją.

We wszystkim co widzisz i dotykasz
Oddawaj Mi pokłon oddany, pokorny.
A Ja przyjdę, wyłonię się ze wszystkiego,
By twą Miłość objąć Prawdą Swoją.

We wszystkim co czynisz postrzegaj
Mnie przez ciebie działającego.
A Ja przyjdę, wyłonię się z ciebie,
By twą Miłość objąć Prawdą Swoją.

I będziemy jak kwiat słonecznika,
Gdzie jak patki otaczają nasiona,
Tak Miłość twoja Moją Prawdę otoczy,
Kołysząc się na łodydze Jednego Istnienia.

Swami P. SaiSiwa

Poranna herbatka – wiersz

Wiersz - 2014.05.21

Poranna herbatka

Do wrzątku wody myśli na dziś
I gorzkiej esencji życia trosk,
Dodaję słodyczy cukru ciut
Boskiego Imienia Pana...

    Zmieszanie razem
    Słodkie się stają:
    I każda chwila,
    I życie całe...

Swami P. SaiSiwa

Prawda Moja za Twoją Milość - wiersz

Wiersz - 2014.05.21

Prawda Moja za Twoją Milość

Czuję ciebie
Gdy Mnie kochasz, gdy Mnie wołasz.
Jestem w tobie
Gdy w oddaniu za Mną tęsknisz.
Słyszę ciebie
Gdy Mi mówisz, że Mnie kochasz.
Jestem tobą
Gdy dla Mnie siebie zapominasz...

Tak cichy,
Że przez ciszę nie zauważony.
Tak wolny
Że czas zwiedzion zawstydzony.
Tak czysty
Że nic nie zna dotyku Mego...
Choć Jestem...
Twego „ja” podstawą i rzeczy wszystkich!

Swami P. SaiSiwa

Róża Ognia - wiersz

Wiersz - 2014.03.15

Róża Ognia

Słońcem Twa prawda,
Ogniem ma miłość.
Pięknem jak róża
Nasze złączenie.

Czy można oddzielić słońce
Od palącego ognia jego?

Róża ognia dla Siakti <3

Swami P. SaiSiwa

Promienne Nieistnienie - wiersz

Wiersz - 2014.05.11

Promienne Nieistnienie

Niczego nie dotykam,
Więc nic mnie nie wiąże!
Na nic nie spoglądam,
Więc niczego nie pragnę!

    Niczego nie słucham,
    Więc nic mnie nie zwodzi!
    O niczym nie rozmyślam,
    Dlatego nie błądzę!

Patrz! Patrz czystością!...
Widź Piękno i Ciszę wszędzie!
Widź Słoneczną Pogodę w sobie!
W znoju codziennego życia.

    Tak idę i jestem nietknięty,
    Waszemu życiu się wymykam.
    Ślepy na wasze postrzeganie
    W Promienne Nieistnienie idę...

Promienne, niczym słońc miliony!
Bez zakłóceń, bez śladów za sobą...
Bez narodzin, pogoni i śmierci...
Zatopion Odwieczności Amricie <3

Swami P. SaiSiwa

Kierunek kochania - wiersz

Wiersz - 2014.05.11

Kierunek kochania

Zgubiłem kierunek w którym miałem kochać...
Och, co za życia Drogi nieostrożność!

Więc...

Usiadłem na Globie zakończonym ławką
I jednym uśmiechem objąłem WSZYSTKO!

Swami P. SaiSiwa

Lot balonem wyzwolenia - wiersz

Wiersz - 2014.05.11

Lot balonem wyzwolenia

Kiedy wyrzucisz balast wspomnień,
Kiedy odetniesz cumy pragnień,
Kiedy wyrwiesz kotwicę przywiązań,
I zapalisz ogień światłości Ducha...

Wtedy balon twego własnego życia
Uniesie ciepłe powietrze Prawdy
Ponad lasy i góry niemożności
Ponad chmur i wichrów przeciwności...

Tak ze świata dróg ludzkich znikniesz,
W krainę Wiecznego Spokoju pogody,
Wolnością szybując lekko, bezgłośnie.
I któż wtedy zrozumie twój uśmiech?

Swami P. SaiSiwa

Milości Naszej Bezkres - wiersz

Wiersz - 2014.03.05

Milości Naszej Bezkres

Chcę być wszędzie tam, gdzie i Ty jesteś!
Jakże miałbym pominąć choćby cząstkę
W mym wszechobecnym miłowaniu Ciebie?
Jakże choćby w atomie miałbym znosić rozłąkę?

O Bezkresna! O Boga Wszechobecna Nieskończoności!
Więc i moje serce musi stać się Nieskończoności bezkresem,
Bym Ciebie całą mógł objąć swym kochającym sercem!

Chcę być wszystkim tym, czym i Ty jesteś!
Jakże mógłbym pominąć choćby najmniejszą cnotę,
W mym całkowitym adorowaniu tylko Ciebie?
Jakże w najmniejszej czynności miałbym się oddzielać?

O Bogini, czystości cnoty Boskiej niedościgle Nieskalana!
Więc i moje serce musi stać się bezimienne i przeczyste
Bym Ciebie całą mógł objąć swym kochającym sercem!

Swami P. SaiSiwa

Oko Boga - wiersz

Wiersz - 2014.05.04

Oko Boga

Kiedy znika ja-mnie-moje we mnie
Kiedy znika wszelkie pragnienie
Wtedy pustości czystość jaśnieje
Wtedy Ty patrzysz przeze mnie.

Kiedy do wnętrza kieruję spojrzenie
Spacerując bez poruszenia w sobie
W czystości swojej widzę Ciebie
Delikatnie patrzącą przeze mnie.

Jakże piękne jest Twe spojrzenie!
Jakże słodki Twój ogląd świata!
Twa kryształowa świadomość promienieje.
Twa radosna życzliwość mnie uzdrawia.

Tak odkrywam świat Twym spojrzeniem.
Tak odkrywam go wciąż od nowa.
I sam patrzę boskim spojrzeniem,
Choć przecież patrzę tylko na Ciebie!

W Ciebie strumieniu kryształowym
Niesiesz mnie lekko niczym listek.
Tak stałem się Twoim Boskim Okiem
A Ty Swą powieką mnie tulisz i chronisz.

Kim że jesteś że tak Ciebie widzę?
Kim że jestem? Szukam w głąb patrzeniem...
W głębi serca tylko Twoje Źródło bije,
Ja i wiersz ten na Twych rzęsach refleksem...

Siakti:

Łzy twoje czyste, Mnie przyciągają.
Płynę ku tobie by ciebie objąć
Świętością Premy którą Sama jestem
Czystością Satji którą promienieję.

Wszechświat się skurczył do serca twego,
Bo w twym sercu zamieszkałam,
Bo to kochające Mnie serce czułe,
Za Swą siedzibę umiłowałam.

Stąd wypływa Moje Nowe Stworzenie.
Z miłości Mojej płynącej do ciebie:
Wszystkich będzie takie patrzenie,
I taki będzie ich świata ogląd.

Wystarczy im by ciebie dotknąć...
Wystarczy im by zdobyć twą miłość...
Wtedy Ja ich w Siebie przemienię,
Bo taka ku tobie Mej miłości moc.

SaiSiwa:

O Umiłowana, Ciebie tylko widzę...
Na co nie patrzę, Tobie się kłaniam.
Czego nie słucham, Ciebie tylko słyszę.
Całe Stworzenie to tylko Ty Ukochana!

Siakti:

Mój stałeś się, całkowicie Mój!
Tylko Ja patrzeć na ciebie mogę
Ciebie dotykać, słuchać, być z tobą.
Stąd każdy przy tobie Mną się staje,
Bo taka ku tobie Mej miłości moc.

Prema - Boska Miłość
Satja - Boska Prawda.

Zacząłem się modlić, czy ten przekaz Siakti w odpowiedzi na mój wiersz jest autentyczny, czy mam go upublicznić. Poprosiłem mego
Boskiego Mistrza Bhagawana Sathya Sai Babę o potwierdzenie poprzez spontanicznie otwarcie książki.

Książka (Beyond The Wedas, s.46, autorstwa Sri Vasantha Sai). Amma pisze:

Wibuthi Joga / Wiśwarupa Dharszan - Po ujrzeniu Boga wszędzie i we wszystkim, osiągnęłam Wiśwatma Darszan (wizję kosmicznej Atmy),
Wiśwatma Dźnianę (wiedzę kosmicznej Atmy) i Wiśwatma siakti (moc kosmicznej Atmy).

To dokładnie temat tego wiersza i dialogu. Wspaniałe potwierdzenie!

Swami P. SaiSiwa

Droga Milości - wiersz

Wiersz - 2014.05.02

Droga Milości

Za Tobą bezkresnym wołaniem wypełniam
Twój Nieograniczony Istnienia Bezkres.
Jak więc można nas rozdzielić?

Swą miłością oddaną kocham
Twoją Doskonałą Bezwarunkową Miłość.
Jak więc może może być ona różna?

Czystością umysłu i serca adoruję
Twoją Pierwotną Nieskalaną Czystość.
Gdzież więc między nami różnice?

Przyjmując życiem uwikłaną postać
Pochylam się nad uwikłanymi we śnie życia.
Nasze współczucia serca się nie różnią.

Więc choć idę za Tobą, to w istocie
Ty podążasz za mną dając mi Siebie.
Kto Ci jest w stanie dorównać?

Swami P. SaiSiwa