Wiersz - 2014.05.11
Promienne Nieistnienie
Niczego nie dotykam,
Więc nic mnie nie wiąże!
Na nic nie spoglądam,
Więc niczego nie pragnę!
Niczego nie słucham,
Więc nic mnie nie zwodzi!
O niczym nie rozmyślam,
Dlatego nie błądzę!
Patrz! Patrz czystością!...
Widź Piękno i Ciszę wszędzie!
Widź Słoneczną Pogodę w sobie!
W znoju codziennego życia.
Tak idę i jestem nietknięty,
Waszemu życiu się wymykam.
Ślepy na wasze postrzeganie
W Promienne Nieistnienie idę...
Promienne, niczym słońc miliony!
Bez zakłóceń, bez śladów za sobą...
Bez narodzin, pogoni i śmierci...
Zatopion Odwieczności Amricie <3
Swami P. SaiSiwa
