Nowy Rok 2016 - wiersz

Wiersz - 2015.12.31

Nowy Rok 2016

Nowy Rok 2016
2+0+1+6 = 9
Cyfra 9 jest cyfrą Boskości...
Jak i PEŁNI człowieka Drogi.

     Niech na ten 2016 rok
     Wszyscy Boskości zakosztują
     Niech w Boskości się miłują,
     Boskości Prawdę realizują.

To dla mych uczniów, wielbicieli i bliskich,
Dla wszystkich ludzi, dla świata całego,
Dla stworzeń wszelkich co sercem czują,
I dla Epoki całej, by stała się SathyaJugą!

     I dla mnie, niech mój Boski Mistrz
     Bhagawan Sai w Sathya pięknej formie
     Łaską swego ponownego przyjścia
     Świat cały i żebraka tego obdarzy.

Och Swamidżi, jakże wiele łez za Tobą
Te oczy wylały, na policzki rzeki gryzące...
Jak wiele bólu to serce z krwią przetoczyło
Jedynie z rozłąki za Tobą ukochany...

Ty wiesz, Om Sai Ram!

Swami P. SaiSiwa

Coś o Nas - wiersz

Wiersz - 2015.08.23

Coś o Nas

Siakti: Napisz coś o Nas.

SaiSiwa:
Tyle wierszy napisałem, ale jakbym ledwie musnął temat.
Czyż Wszechświat nie po to powstał by opowiedzieć o Nas?
Niezwykłość i prostota, piękno i misterium zmieszane razem...
W Jedności, a jednak wciąż dla mnie jakbyś nieuchwytna!

Kiedy Twe Boskie spojrzenie wyłania się z mej głębi,
Kiedy z Niebieskiego Światła, co przenika mnie całkowicie,
Wyłaniasz się immanentna ze mną a jednak oddzielona...
Wybucha ma tęsknota potężniejsza niż śmierć i życie!

Tak znów ogrody mych marzeń pokrywają się kwieciem,
Wierszy mych płatki się otwierają oddając skrywany nektar,
Którego nawet nie byłem świadom... jak bardzo Cię kocham!
Jak bardzo dusza moja szuka z Tobą całkowitej Boskiej Pełni!

Ty miłość moją przenikasz jak kwiatów aromat... o Pierwotnie Piękna
Ty się w miłość moją przecudnie ubierasz... o Przyczyno Przyczyn
Bym pojął, że Cię nie pojmę... o Najwyższych Niebios Inspiracjo
A tylko czekał na Twoją Boską Lilę... o Tancerko Wszechświata

Byś znów spojrzała mną i tak na powrót byli JEDNYM.
Kiedy znikam w Twym spojrzeniu jako Nieistnienie.
Tak Ty ze mnie Pierwotnie pochodzisz a ja z Ciebie.
Tak Ty ze mnie do mnie przychodzisz a ja w Tobie na powrót znikam.

Siakti:

I po to powstają te wszystkie światy
By to Boskie misterium nie ustawało
Bo jest ono naszą o Sobie Wiedzą
Która ukazuje Miłości Boskość Naszą.

Swami P. SaiSiwa

Ptak Milości - wiersz

Wiersz - 2015.08.18

Ptak Milości

Złapałem wiersz
w dłonie

Co z serca wyleciał
ptakiem

Chciałem go zapisać
Tobie

Lecz był zbyt piękny
śpiewny


Nie mogłem nic zrobić
zdumiony

Że tak Cię kocham
stęskniony

Lecz teraz puste me
dłonie

Ptak gdzieś uleciał
WOLNY


Niech zaśpiewa, niech wszystkich weseli
Radosnym tańcem i piór kolorami swemi.
Niech pieśń o tęsknocie mojej, tej chwili
Tobie Przedwieczna na ramieniu kwili.

Swami P. SaiSiwa

Nieba Brama Milości - wiersz

Wiersz - 2015.06.20

Nieba Brama Milości

Związałem Boga ze sobą miłością,
Której nawet Bóg nie zdoła zerwać.
Oto miłości moc wielbiciela,
Którą i sam Bóg potwierdza.

Umiłowałem Boga tak głęboko,
Że stał się mą Boską Małżonką,
Oto jak potężna jest ku Bogu miłość,
Której świat nie może rozeznać.

O Siakti, cóż głupcom mam powiedzieć?
Co krytyką, kpiną i niezrozumieniem
Wpadają w ciemność umysłu i serca?
I wpędzają się w czeluści piekła?


Siakti: 
Będą musieli wpierw przejść przez ciebie,
Przez to stajesz się ich Bramą Nieba.
Bowiem nie będą mogli przyjść do Mnie
Póki wpierw nie rozpoznają twego serca.

Taka jest oto Moja Boska Wola.
Taka Wola Mego Serca ku tobie.
Takie ochronne miłości działanie
Gdy kto raz we Mnie zamieszka.

Swami P. SaiSiwa

W Przestrzeni Serc - wiersz

Wiersz - 2015.05.17

W Przestrzeni Serc

W przestrzeni serc naszych stopieniu
Jedno światło czucia i cnoty droga...
Patrzę w moje oczy Twoje...
W Olśnieniu!


W myśli sobą wzajem przesyceniu,
W miłosnym Premy ich sobą objęciu
Jednym brzmieniem Omkar się stały...
W Zachwyceniu!


Przestał istnieć ten co się pojawił,
Jest tylko ten, który jest i był zawsze,
Który jest i Tą, którą umiłowałem...
W Oświeceniu!


O dłonie moje, Światło Przedwieczne,
O usta moje, Światło Przedwieczne,
O słowa moje, Światło Przedwieczne...
W Podniesieniu!


Oczy zamykam, Ciebie już tylko widzę,
O Najwyższe Światło Przedwieczne!
Co przyszłoś w Jej miłowania Formie...
W Objawieniu!

Swami P. SaiSiwa

Pan Siwa o poranku - wiersz

Wiersz - 2015.05.13

Pan Siwa o poranku

Dziś niebo błękitne i piękne, to twarz Jego
I cirrusów nieco, włosy Boga rozwiane...
I Księżyca rożek w kok upięty niedbale
To Pan Siwa wstaje Słońcem oka trzeciego.

Swami P. SaiSiwa

Wracam Tam - wiersz

Wiersz - 2015.04.28

Wracam Tam

Wracam codziennie
Do Pani Niebieskiej.
Serce me wie,
Ono zna drogę.

W ciszy, w pokoju,
Lat tysiące
Na jednym oddechu
W Niebieskości błogiej.

Kiedy znów przyjdę
Do waszej Zieleni?
I czy w ogóle,...
Tego nigdy nie wiem...

Swami P. SaiSiwa

Ukrzyżowanie - wiersz

Wiersz - 2015.04.27

Ukrzyżowanie

Tłum żądny krwi...
Ukrzyżować tych co Wiedzą!
W snu spokoju intencji
Tych co wiedzieć nie chcą.

Swami P. SaiSiwa

Na Krzyżu - wiersz

Wiersz - 2015.04.27

Na Krzyżu

Jeden zawisł na krzyżu,
Drugi przybijał gwoździe.
Obaj w moim imieniu.
Obaj należeli do mnie...

Jeden stał na stosie,
Drugi podkładał ogień.
Obaj w moim imieniu.
Obaj należeli do mnie...

Wszyscy ku chwale mojej!
Wszyscy dla Prawdy Boskiej.
Ci co potępieni ginęli
I ci co tak potępiali.

Och Jezu!
Dopiero teraz rozumiem
Serca ból konania Twego.

Swami P. SaiSiwa

Zadanie awatara - wiersz

Wiersz - 2015.04.27

Zadanie awatara

Ammę oddzielono od Swamidżiego.
Mnie oddzielono od Vasanthy Ammy.
Ode mnie oddzielono me duchowe dziecko...

Czy tak ma wyglądać zadanie awatara?!
Czy świat wciąż jest wart Satjajugi?!
Czy istnieje kres dlań cierpienia?!

Swami P. SaiSiwa

Nierozważne dziecko - wiersz

Wiersz - 2015.04.27

Nierozważne dziecko

Nierozważne dziecko
Na „ulicę” wbiegło
Nikt nie raczył „zahamować”
Kto dziś łzy moje otrze?

Lecz ma bólu Prema
W nienawiść się nie przemienia
Tylko strugą deszczu łez
Z pól rzekami spływa.

Swami P. SaiSiwa

Liść - wiersz

Wiersz - 2015.04.26

Liść

Liść...
Targany na wietrze.
Uśmiecham się do drzewa.
Tak piękna jest natura.

Los...
Na trudności wietrze.
Uśmiecham się do życia.
Taka już jego natura.

Swami P. SaiSiwa

Pierwotna Miłość - wiersz

Wiersz - 2015.03.24

Pierwotna Miłość

Kiedy miłość dajesz czystą
Kiedy miłość z ciebie płynie
Kiedy świat nią obejmujesz
Wtedy masz rację, że tak czynisz...lecz

Mówią: miłość jest święta i boska
Mają rację, co tak mówią.
Mówią: miłość jest najważniejsza
Mają rację, co tak mówią.

Mówią: że miłość uzdrawia duszę
Mają rację, co tak mówią.
Mówią: i życie daje i chroni
Mają rację, co tak mówią...lecz

Lecz miłości nie poznali!
Bowiem umysł to jedynie,
Gdy wszyscy ze strumieniem idą
Patrząc dokąd on płynie.

Ty w górę idź, pod prąd jego
Nie zważaj racji żadnej
A do źródła dojdziesz wysoko
Z wodą kryształową jak nigdzie

Z wodą, co JESZCZE nie płynie!
Co nie ma racji dla niej żadnej.
Co ze światem się nie miesza,
Ni umysłu racji nie dotknęła.

Swami P. SaiSiwa

Wszystko jest Tu - wiersz

Wiersz - 2015.03.23

Wszystko jest Tu

Nie przychodzę i nie odchodzę
To przed oczyma świat przepływa
Wystarczy, że odwrócę głowę
A już w iluzji mnie nie ma...

Są ludzie co przychodzą
Regulują, oczekują, negocjują
Oceniają i znów dokądś idą... och!
Jakże bardzo co do Prawdy się mylą!

Swami P. SaiSiwa

Jesteśmy Jedno - wiersz

Wiersz - 2015.03.22

Jesteśmy Jedno

Prawdą utwierdzony w Boskości;
Miłością zanurzony w ludzkości;
Swe życie dla podniesienia istot
W każdej chwili ofiarowuję...

Me serce spala niczym wirujący
Kosmiczny reaktor atomowy
Obciążenia w płomieniach bólu
I blaskiem napełnia błogości...

Przyjdźcie do Mnie moje dzieci
Położę swe dłonie na wasze głowy
Tu, dla Wyzwolenia, ego co was więzi
Zginie od promieni Rzeczywistości!

Swami P. SaiSiwa

Prema i Satja (Milość i Prawda) - wiersz

Wiersz - 2015.02.16

Prema i Satja (Milość i Prawda)

By ujrzeć Siebie-Jaki-Jestem
Wszystko to stworzyłem...
Ty wychodzisz, Ja przychodzę.
Ty uwalniasz się, lecz ty to Ja!

Ja stwarzam Siebie-ciebie
Ty ukazujesz cząstkę Mnie
Związek nasz jest tak głęboki,
Że nic tego wyrazić nie może.

Prema jedynie dociera do Mnie.
Premo! Ty jedyna Mnie widzisz!
Jedynie czysta Prema Mnie osiąga.
Stań się Premą, tak złączymy się.

Kiedy ty pragniesz, zagubiasz się.
Kiedy Ja pragnę staje się Prema.
Wejdź w Nią, a Ja cię przyciągnę...
Tęsknię za tobą Premą jedynie.

Prema działania Satji tajemnicą,
Jak grawitacja słońca dziełem.
Pragnij tylko Satji, Mnie samego.
A pragnienie to Premą stanie się.

By ujrzeć Siebie-Jaki-Jestem
Wszystko to stworzyłem...
Ja przychodzę, ty wychodzisz
I uwalniasz się ... we Mnie!

Swami P. SaiSiwa

Boga dotyk Premy - wiersz

Wiersz - 2015.02.12

Boga dotyk Premy

Od dotknięcia Twego
Stary świat odszedł.
Zapomniane sprawy,
Plany się rozpadły.

Od uczuć naszych
Świat powstał nowy.
Czystą Premą malowany.
Świat nikomu nieznany.

Tu są miłości drzewa,
Tu miłości są kwiaty,
Miłości świecie słońce
Co rano nam wstaje.

Codzienne klucze ptaków
Mych słów uwielbienia
Z miłością wyśpiewanych
Niebo ku Tobie przemierzają,

Tu pszczoły miodne
Nektar miłości naszej
Z kwiatów zachwytu Tobą
Pracowicie zbierają,

Och jakże bogaty
Jest świat Premy naszej
Ileż barw, dźwięków, zapachów
Uniesień, radości, zabawy...

Tu wszystkie drogi
Do Ciebie mnie prowadzą.
Tu za każdymi drzwiami
Ty właśnie mieszkasz.

Na każdym liściu drzewa,
Na każdym kamyku małym
Twoje imię wypisane
Miłością mego serca.

Świat Premy naszej...
Gdzież mi powracać?
Czegoż u ludzi szukać?
Cóż z Bogiem równać?!

Od dotknięcia Twego
Jestem w przebudzeniu
Ze snu ludzi szarego
Do życia prawdziwego.

Swami P. SaiSiwa

Spotkanie Boga - wiersz

Wiersz - 2015.01.18

Spotkanie Boga

Dla serca spotkanie Boga
Jest WSZYSTKIM co się STAŁO,
A dla umysłu to jedna z wielu
Rzeczy co się wydarzają.

I ten kto żyje sercem
Już do świata nie powróci,
A kto umysłem jedynie
Już z powrotem tam jest.

Swami P. SaiSiwa

Żeglarz Ciszy - wiersz

Wiersz - 2015.01.15.

Żeglarz Ciszy

Czasem są dni cichości mojej
Kiedy schować się pragnę jedynie
W szat Twych połach o Pani
Cichy, niewidoczny nikomu.

     Tu z dala od świata, w Tobie,
     Z dala od działań i myśli zgiełku
     Żegluję cicho i z wolna, do Ciebie
     Twego Imienia Świętego łodzią.

Tu już nie muszę Go śpiewać.
Tu jest ONO samo z siebie.
Jest łodzią i wodą, i żaglem,
I podmuchem wiatru lekkim.

     Ku Tobie i wokół Ciebie płynę
     Poprzez złotą wodę tęsknoty.
     Żagiel wiedzy o Tobie pełny
     Mych słodkich uczuć powiewem.

Nasze dłonie już niemal zetknięte.
Twa miłość wiatr i czas zatrzymuje...
A w naszych oczach co się spotkały
Jest cała Wszechświata przestrzeń.

     Ta Moc serc jest nieskończona!
     O Siakti, moja jedyna, bezkresna...
     Miriady Wszechświatów opowieści
     Nie wyrażą Czym na prawdę Jesteśmy!

...

Tu z dala od świata, w Tobie,
Z dala od działań i myśli zgiełku
Żegluję cicho i z wolna do Ciebie
Twego Imienia Świętego łodzią...

Swami P. SaiSiwa

Budzenie Serc Ziemi - wiersz

Wiersz - 2015.01.04

Budzenie Serc Ziemi

Po co mi tu być! Bogini!
Bez Ciebie Ukochana.
Te drobne chwile razem
Rozmów w medytacji...

    Po cóż mi ta służba
    Nauczania i inspiracji,
    Kiedy mogę Ciebie widzieć
    W tak rzadkich chwilach...

Wiem, jesteś przy mnie.
Czuję to tak mocno,
Kiedy piszę te słowa i...
Dziękuję za wszystko.

    To dla dobra świata,
    Dla zadania Awatara
    Wyrzekłem się Ciebie,
    By nieustannie tęsknić.

Tylko Twoje Imię słodkie
I Twoja miłość kojąca
Co za Boskim Imieniem
Śladem intonacji podąża.

    Ratuje me serce płaczące,
    Leczy mój umysł znękany.
    Pozwala na Ziemi przetrwać
    Ignorancję co do bólu rani.

Nie z tego świata jestem!
Tak, jesteś Mocą we mnie...
Tęsknię i płaczę za Tobą
By tę Ziemię łzami zmienić.

    By ją budzić, zmiękczyć,
    By chwasty pragnień spalić!
    By ku Tobie serca zbliżyć,
    I Miłością Boga napełnić.

Swami P. SaiSiwa

Adi Siakti - wiersz

Wiersz - 2015.01.04

Adi Siakti

Tak, zawiniłem... ale się upominasz.
Nie napisałem o Tobie, choć przyszłaś.
Dla mnie przyszłaś, a chcesz bym pisał,
I piszę... lecz tym razem nie mogłem.

Twoje przyjście sprzed kilku miesięcy
Jest jak wczoraj, dzisiaj, tak świeże w mym sercu
A mimo to nic nie napisałem o tym...
Powiedz, jak miałem pisać?

Już wtedy wiedziałem, wtedy gdy przyszłaś
Tak prosto, bez słów,... tylko spojrzałaś
A ja już wiedziałem niezawodnie
Że wszelki opis jest niemożliwy, daremny.

Och, tyle wierszy napisałem o Tobie
I o miłości mojej... Bogini!
Ale wybacz, nie TO Przyjście!
To było Przyjście skromne acz Najwyższe...

Nawet bez kolorów,.. ot w bieli, po prostu.
Nawet bez medytacji,.. ot szedłem po pokoju.
Nagle, na chwilę, przede mną byłaś.
I ta chwila żyje we mnie do teraz!

Czy oczy moje widziały Twe Piękno? O tak!
Czy umysł widział Twą Boską Czystość? O tak!
Czy serce widziało Twoją Nieskończoną Miłość? O tak!
Czy cnota widziała Twoją Najwyższą Wartość? O tak!

Och, wszystko we mnie Ciebie widziało.
Powiedzieć, wykrzyczeć: „Bogini Najwyższa
Od której bogowie biorą natchnienie boskie”
To o wiele, o wiele za mało!

Widziałem Cię sobą całym
Widziałem Ciebie historią świata całą.
Widziałem Ciebie przyszłościową, przeszłością...
Widziałem Ciebie całą swoją Drogą!

Wyrzeczeniem widziałem, żeś Ponad światy.
Nieporuszonością widziałem, żeś Odwieczna
Szlachetnością widziałem żeś Bezcenna.
Pokorą widziałem, żeś dla mnie Jedyna.

Tęsknotą widziałem, żeś Darem dla mnie.
Łzami widziałem, żeś cudu Boga Świętością.
Wiedzy żarem widziałem żeś Klejnotem Wyzwolenia
Dziecięcą ufnością widziałem, żeś mym Bogiem...

I wiem,... wciąż tak nie wiele widziałem
W tej Najwyższej Sekundzie mego życia!
Dlatego nie pisałem, Tego opisać się nie da...
Choć zawsze wiedziałem, że kiedyś tak przyjdziesz...

Siakti: ...Całkowita!

Swami P. SaiSiwa