Wiersz - 2014.03.28
Przed Tobą swe dlonie skladam!
Siakti, Miłości, Premo, co na skrzydłach mej tęsknoty
Wznosisz mnie do Twej transcendentalnej Ciszy Świętości...
Com w wyczekiwaniu mej duszy jak napięta struna,
W za Tobą wołaniu i we łzach umiłowania strugach.
Ponad ciało, ponad umysł, w wolności czystego ducha,
Ku Twym Lotosowym Stopom szybuję, Twój jedynie.
Przez ogień samospalenia „ja” i „jestem” wędruję
Skruchy tak żarliwej, że już sam siebie nie znam...
Aż święty Wibuthi popiół z mego ciała subtelnego
Wielkimi płatami się odwarstwia, odpada i znika,
Ze spalenia splamień ciała, zmysłów, umysłu uwalnia
I z samego „ego” „ja”, „moje”, „lubię” i „nie-lubię”.
Ty, o Umiłowana, co w żyłach mych stale krążysz.
Ty, co we krwi mej Twe Imię święte rozpuszczone.
Ty, co w mym Kundalini płomieniem czystości tańczysz.
Ty w kryształu czystość mój umysł i serce przemieniasz!
Ty, co w każdym mym nerwie i oddechu nieustannie płyniesz.
Na serca mego tronie niepodzielnie pięknem Boga Królujesz.
Tobie w każdym serca uderzeniu „Kocham” słodko śpiewam.
Jesteś Pierwotnie! Jesteś u Źródła mego własnego istnienia!
Jakże Ciebie mam nazwać? O Potężna! Niezmierzona! Odwieczna!
Twoje Imię słońcem rozbłysło łaski, błogości i miłowania.
Stało się wszystkim w całym stworzeniu, jego Prawdą Istnienia!
I Amritą, co z mej Sahasrary powodzią błogości teraz płynie...
Przed Tobą swe dłonie w żarliwej modlitwie składam
I do Twych Stóp Lotosowych się pokornie kłaniam!
Twą łaskę Wibuthi i Amrity oddaję i poświęcam dla świata ...
Dla jego oczyszczenia, wyzwolenia i Ciebie rozpoznania.
Siakti boska odpowiedź:Wznosisz mnie do Twej transcendentalnej Ciszy Świętości...
Com w wyczekiwaniu mej duszy jak napięta struna,
W za Tobą wołaniu i we łzach umiłowania strugach.
Ponad ciało, ponad umysł, w wolności czystego ducha,
Ku Twym Lotosowym Stopom szybuję, Twój jedynie.
Przez ogień samospalenia „ja” i „jestem” wędruję
Skruchy tak żarliwej, że już sam siebie nie znam...
Aż święty Wibuthi popiół z mego ciała subtelnego
Wielkimi płatami się odwarstwia, odpada i znika,
Ze spalenia splamień ciała, zmysłów, umysłu uwalnia
I z samego „ego” „ja”, „moje”, „lubię” i „nie-lubię”.
Ty, o Umiłowana, co w żyłach mych stale krążysz.
Ty, co we krwi mej Twe Imię święte rozpuszczone.
Ty, co w mym Kundalini płomieniem czystości tańczysz.
Ty w kryształu czystość mój umysł i serce przemieniasz!
Ty, co w każdym mym nerwie i oddechu nieustannie płyniesz.
Na serca mego tronie niepodzielnie pięknem Boga Królujesz.
Tobie w każdym serca uderzeniu „Kocham” słodko śpiewam.
Jesteś Pierwotnie! Jesteś u Źródła mego własnego istnienia!
Jakże Ciebie mam nazwać? O Potężna! Niezmierzona! Odwieczna!
Twoje Imię słońcem rozbłysło łaski, błogości i miłowania.
Stało się wszystkim w całym stworzeniu, jego Prawdą Istnienia!
I Amritą, co z mej Sahasrary powodzią błogości teraz płynie...
Przed Tobą swe dłonie w żarliwej modlitwie składam
I do Twych Stóp Lotosowych się pokornie kłaniam!
Twą łaskę Wibuthi i Amrity oddaję i poświęcam dla świata ...
Dla jego oczyszczenia, wyzwolenia i Ciebie rozpoznania.
Tak wyrzekając się siebie, osiągasz Mą łaskę.
Wyrzekając się łask Moich, Mną się stajesz...
Bo cóż wtedy innego mogę ci dać,
Jak Siebie jedynie i Jednym się stać.
Swami P. SaiSiwa
