Wiersz - 2014.03.05.
W Samo Poludnie
W niepamięci siebie, Sobą się staję,
- bez imienia, bez pochodzenia, w samo południe...
A kielich kwiatu mego nektarem się zapełnia,
- bez przyczyny, bez wspomnienia, w samo południe...
Tak Ty przychodzisz, znikąd, Tak-Jak-Jesteś,
- bez rozumienia, bez myślenia i przyszłości...
Po ten kwiat mój biały wyciągasz dłonie i tulisz
- do Swej Boskiej Bieli. W samo Jaźni południe.
Swami P. SaiSiwa
